Perselisahan antara Melayu dan Cina dalam isu ekonomi dan politik mencapai kemuncak pada 1969 iaitu selepas pilihan raya ketiga. Sepanjang kempen, parti yang berasaskan kaum Cina mempersoalkan hak-hak orang Melayu termasuk penggunaan bahasa Melayu dan mempromosi slogan 'Malaysian Malaysia' secara tidak langsung mereka telah mempersoalkan kontrak sosial yang telah dipersetujui oleh pejuang-pejuang kemerdekaan. Keputusan akhir PRU-3 ini telah memberi kemenangan yang besar kepada pihak pembangkang dan seterusnya undi popular kepada UMNO menurun dengan ketara. Hal ini juga disebabkan oleh perpecahan UMNO yang menyebabkan wujudnya sebuah parti politik yang berideologi Islam iaitu Parti Islam Se-Malaysia (PAS). Ia telah dinyatakan tajuk sebelum ini.
Selepas pilihan raya, berlaku perkara yang buruk di Kuala Lumpur. Punca utama yang menyebabkan rusuhan ini berlaku ialah ejekan kaum Cina kepada kaum Melayu di Kuala Lumpur. Namun begitu, ada juga yang mengatakan bahawa rusuhan ini berlaku kerana ada golongan yang mahukan perubahan dalam Pemuda UMNO yang diketuai oleh Tun Abdul Razak untuk menjatuhkan pemerintahan Perdana Menteri iaitu Tunku Abdul Rahman Putra al-Haj.
Tetapi apabila dikenalpasti puncanya ialah ketidakseimbangan sosioekonomi dan kekurangan peluang pendidikan yang menyebabkan ketidakseimbangan tersebut berlaku. Kesan daripada rusuhan ini, maka terbentuk satu kabinet yang ad-hoc iaitu Majlis Gerakan Negara (MAGERAN). Semua parti politik menyertainya kecuali parti pembangkang utama Cina. Perkara pertama yang dilakukan oleh majlis ini ialah dasar afirmatif iaitu Dasar Ekonomi Baru(DEB) pada 1970. DEB ini adalah satu cara bagi mencapai perpaduan dan membasmi kemiskinan antara kaum secara total tanpa mengira kaum. Matlamat yang jelas ialah untuk meminimumkan kemiskinan bangsa Melayu daripada 52 % ke 16% dan meningkatkan pemilikan korporat 1.5% kepada 30% pada tahun 1990.
Menariknya, sasaran 30% bukan satu peratusan yang terhasil daripada pengiraan tertentu tetapi adalah peratusan yang dipersetujui oleh majoriti yang dianggap munasabah. Sasaran untuk mencapai peratusan ini adalah selama 20 tahun. Hal ini secara tidak langsung ia menjadi satu undang-undang untuk mencapai penglibatan Bumiputera dalam bidang ; syarikat-syarikat swasta ; penyediaan saham baru dalam syarikat awam ; penjualan atau pemindahan aset korporat dalam sektor terpilih; penganugerah kontrak dan projek kerajaan, pengambilan pelajar dalam pengajian tinggi, pemilihan bidang pembelajaran dan pemberian biasiswa.
Dengan itu, dasar ini telah mencapai kejayaan penghujung DEB walaupun sasaran pengumpulan harta oleh masyarakat Melayu tidak tercapai. Dasar ini telah membela nasib semua kaum di Malaysia.
Ulasan
Catat Ulasan